|
Henryk I Brodaty
Urodzony między 1165 a 1170 r., zmarł 19 III 1238 r.; od 8 XII 1201 r. książę wrocławski, od 1232 r.- krakowski i od 1234 r. - wrocławski; syn Bolesława Wysokiego i Adelajdy z Sulzbachu; w okresie 1186-1190 poślubił córkę hrabiego Andechs, Bertolda VI - Jadwigę; miał z nią siedmioro dzieci, z których czwórka zmarła. W 1201 r., po śmierci ojca objął Śląsk. Pierwszym jego posunięciem politycznym było dokonanie zamiany ziemiami z Władysławem Laskonogim, Ziemię Lubuską oddał on w zamian za Kaliską. Jednak gdy w 1210 r. margrabia Łużyc, Konrad, zaatakował Lubusz, Henryk odebrał go rok później i utwierdził tam swoje panowanie. W 1217 r. zawarł on z Laskonogim układ gwarantujący mu następstwo w dzielnicach bezdzietnego księcia. W latach 1222-23 brał udział w walkach z Prusami, a w 1225 r. próbował opanować Kraków. Podczas zjazdu w Gąsawie 1227 r., zakończonego morderstwem Leszka Białego, uniknął śmierci dzięki poświęceniu jednego ze swych rycerzy. W lecie 1228 r. doszło do wojny między Henrykiem a Konradem Mazowieckim, w której ten ostatni został trzykrotnie pokonany. Rok później w trakcie wiecu w Spytkowicach, podczas mszy, stronnicy Konrada napadli Henryka i porwali go do Płocka, skąd wrócił dzięki wstawiennictwu swojej żony Jadwigi. Konrad wypuścił Henryka na wolność pod warunkiem, że zrzeknie się on pretensji do Krakowa. Brodaty złożył przyrzeczenie, ale tuż po tym wysłał do Rzymu suplikę z prośbą o zwolnienie go z przysięgi złożonej pod przymusem. W tym samym roku rozciągnął swe władztwo na księstwo opolskie, a w 1232 r. ostatecznie opanował dzielnicę krakowską i przejął władzę nad księstwem sandomierskim w ramach rządów opiekuńczych nad Bolesławem Wstydliwym. Rok później, już po śmierci Władysława Laskonogiego (1230 r.) rozpoczął wojnę o Wielkopolskę z bratankiem tamtego, Władysławem Odonicem, zakończoną częściowym sukcesem i opanowaniem południowej Wielkopolski aż po Wartę. Władał on w tym czasie całym Śląskiem, Ziemią Lubuską, połową Wielkopolski, ziemią krakowską i sandomierską oraz księstwem opolskim, najmocniejszą pozycję mając jednak na Śląsku, co na kilka lat przed śmiercią (1238 r.) czyniło go najpotężniejszym wówczas polskim księciem. Henryk Brodaty został pochowany w kościele cystersek w Trzebnicy.
|
 |
| Henry the Bearded (c. 1165/70-1238), the first representative of the line of the Silesian Piasts on the Cracow throne. He paid much attention to the country's economic expansion, supported the foundation of new towns and villages, the development of mining, and monetary reform. he was the prince of Wroclaw, and in 1228-29 and from 1234 till his death the ruler of the senior province. He worked towards the reunification of Poland, which provoked a sharp conflict with Conrad of Mazovia, who had earlier banished Ladislaus Spindleshanks from Cracow. Under the will of the latter, Henry the Bearded took over part of Great Poland, but he never attained his main aim of unifying the Polish state. His son, Henry the Pious, was killed in 1241 in the battle of Legnica during the first Mongol invasion which threatened the West. |
| Symbolika obrazu: -półksiężyc z krzyżykiem = godło śląskie (ten sam symbol, co u Kazimierza II Sprawiedliwego), -postać otyła (duży brzuch i grube palce), -w rękach ogromny różaniec = trwanie na modlitwie, ale mimo tego lewa ręka oparta o miecz (obronność i waleczność), -brzeg płaszcza zdobiony podobnie, jak u Władysława II Wygnańca. |