August III Sas
(1696 - 1763)

August, urodzony 7 X 1696 r. w Dreźnie, tron polski objął w sposób - delikatnie mówiąc - nie do końca prawny. Po śmierci Augusta II w 1733 r. szlachta zgodnie wybrała królem Stanisława Leszczyńskiego. Mająca coraz większe znaczenie Rosja wysłała do Polski swoje wojska. Pod ich osłoną część szlachty wybrała władcą Wettyna. Zawiązana w obronie Leszczyńskiego konfederacja dzikowska nie zdołała pokonać oddziałów rosyjskich i prawowity monarcha musiał uciekać z kraju. Objęcie tronu przy pomocy wojsk obcego mocarstwa nie przyniosło Augustowi popularności. Traktowany był on z ostentacyjną nieufnością, nic więc dziwnego, że sam zaczął podobnie traktować swoich polskich poddanych. August odsuwał się coraz bardziej od spraw państwowych, a władza w kraju przechodziła stopniowo w ręce jego zaufanych ministrów, m.in. Henryka Brühla i Jerzego Mniszcha. Za panowania Augusta III władza królewska w kraju miała coraz mniejsze znaczenie. Wyraźnie widać także niedowład centralnych organów państwa. W czasie tego panowania tylko jedno posiedzenie sejmu zakończyło się uchwaleniem konstytucji. Pozostałe sejmy zostały zerwane lub też "rozeszły się" bez wydania uchwał. Mimo to na lata panowania Augusta III spojrzeć też można z innej strony. To właśnie one przyniosły początki odrodzenia gospodarczego ziem polskich, szkolnictwo pijarskie i jezuickie dorównywało poziomem przodującym ośrodkom nauczania w Europie Zachodniej. Niemała jest również rola Augusta w rozwoju polskiego Oświecenia (m.in. doprowadził on w 1748 r. do wybudowania pierwszego budynku teatralnego w Polsce). Warte szczególnego podkreślenia są inicjatywy budowlane Augusta, z przebudową Zamku Królewskiego w Warszawie włącznie. Niewątpliwie bez działań Augusta III nie byłyby możliwe późniejsze wspaniałe osiągnięcia polskiej kultury w czasach panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego. Liczne osiągnięcia kulturalne, lecz generalne niepowodzenia w polityce (tak wewnętrznej, jak i zagranicznej) są cechą charakterystyczną panowania, które zakończyła śmierć Augusta III 5 X 1763 r. Rozpoczęło się ostatnie w dziejach Polski bezkrólewie.

Augustus III (1696-1763), the son of Augustus II, elector of Saxony and king of Poland from 1733. He was brought to the throne following an armed intervention by Russian and Saxon forces and the deposition of the elected king, Stanislaus Leszczynski. Augustus was an indolent and incapable monarch, but he did enjoy popularity among certain sections of the gentry, because he did not interfere in state affairs and tolerated the licence of the magnates and their lesser peers. Under his reign, Poland completely lost her significance on the international arena. In the history of Poland, the Saxon period became synonymous with backwardness and inertia which push state into decline. During the times of Augustus III, the Enlightenment ideas began reaching Poland and the first projects for the reform of the state were drawn up, though without any involvement on the part of the king.

Symbolika obrazu:
-karabela (podobnie jak u Leszczyńskiego) ma odwrotnie zakrzywione jelce (jest zatem tylko dekoracją),
-do stroju nie pasuje nakrycie głowy z pretensjonalnym wachlarzykiem ze strusich piór,
-kolejny już raz na piersi spoczywa Order Złotego Runa,
-w lewej ręce monarcha trzyma... miśnieńską filiżankę (za kadencji ojca alchemik Böttger, szukając bezskutecznie kamienia filozoficznego, odkrył sposób produkcji ceramiki, ale dopiero za panowania Augusta III Sasa rozwinęła się produkcja porcelany); ta filiżanka jest też nawiązaniem do słynnego powiedzenia: "Za króla Sasa jedz, pij i popuszczaj pasa", które idealnie odzwierciedla atmosferę panującą na dworze królewskim.