August II Mocny
(1670 - 1733)

Urodzony 12 V 1670 r. w Dreźnie, August był pierwszym przedstawicielem - rządzącej w Saksonii - dynastii Wettynów na tronie polskim. Bilans jego rządów w Saksonii (od 1694 r.) był pomyślny, o wiele gorzej wypada ocena jego dokonań w Polsce. Mimo niezgodnej elekcji, 15 IX 1697 r. August został koronowany na króla polskiego. Determinację uzyskania tronu w tym kraju pokazuje fakt, że August - wyznający wiarę luterańską - w drodze do Polski przeszedł na katolicyzm. Jak się wydaje, Wettyn nie najlepiej rozumiał swoich poddanych. Był on przyzwyczajony do zachodniego modelu rządów absolutnych, w polskich warunkach taki model był zaś niemożliwy. Dążenia Augusta do wzmocnienia swojej władzy doprowadzić miały do znacznego rozdźwięku między tronem a szlacheckimi poddanymi. We wrześniu 1699 r. August przystąpił do koalicji duńsko-rosyjskiej wymierzonej w Szwecję. Wettyn liczył, że odzyskanie Inflant umocni jego władzę w Polsce. Spodziewał się szybkiego i łatwego zwycięstwa nad królem Szwecji Karolem XII. Ten jednak nie tylko wygrywał coraz to nowe bitwy, lecz we wrześniu 1706 r. na mocy układu w Altranstädt zmusił nawet Augusta do zrzeczenia się korony polskiej. Po zwycięstwie cara Rosji Piotra I nad wojskami Karola XII szala zwycięstwa w wojnie północnej przechyliła się na stronę koalicji antyszwedzkiej. Umożliwiło to co prawda Augustowi II odzyskanie tronu, jednak przynosiło Rosji coraz większy wpływ na wewnętrzne sprawy Polski. Znaczenie Rosji uwidoczniło się podczas tzw. konfederacji tarnogrodziej - wystąpienia szlachty przeciwko Augustowi II. Zawiązała się ona w 1715 r., a negocjatorem między zwaśnionymi stronami był poseł rosyjski Grzegorz Dołgoruki. Pod jego też dyktando odbywały się obrady tzw. sejmu niemego w 1717 r. Na sejmie tym nie tolerowano sprzeciwu Polaków, a zatwierdzone 1 lutego tego roku porozumienie między szlachtą a królem zmniejszało liczebność wojska polskiego do 24 tysięcy. W momencie śmierci Augusta (1 II 1733 r. w Warszawie) Polska była coraz bardziej zależna od swego wschodniego sąsiada. August II Mocny został pochowany w katedrze na Wawelu.

Augustus II the Strong (1670-1733), the son of John George of Saxony, of the Wettin house, king of Poland from 1697, and elector of Saxony from 1694. He attempted to introduce a Saxon-style absolute monarchy in Poland, which provoked many conflicts. Against Poland's real interests, he allied himself with the tsar Peter I and involved Poland in the so-called Northern War, originally fought by Sweden and Russia. When Charles XII of Sweden invaded Poland, part of the gentry deposed Augustus and elected Stanislaus Leszczynski in his place. The majority of the gentry supported Augustus II who, however, had to abdicate when the Swedish army entered Saxony in 1706. He regained the Polish crown in 1709, following the defeat of Charles XII at Poltava by Peter I's army. Under his reign, Poland ceased playing any major role in international relations.

Symbolika obrazu:
-zapoczątkowanie "epoki saskiej", inaczej: "saskiej ciemnoty"; "princeps virorum obscurorum" - "książę nieuctwa" - stąd z postaci bije bezmyślna, pewna siebie pyszałkowatość,
-brak insygniów królewskich: korony, berła, jabłka oraz miecza (tylko strój jest królewski),
-na wstędze zawieszony jest Order Orła Białego, a na piersi: Order Złotego Runa.